Η Πρώιμη Εξειδίκευση (Early Specialisation), που ορίζεται εδώ ως εξειδίκευση σε ένα άθλημα πριν από την ηλικία των 15 ετών, είναι αμφισβητούμενο ζήτημα κατά την τελευταία δεκαετία. Σε αυτό το άρθρο, αναλύεται μια μελέτη στο American Journal of Sports Medicine, που εξέτασε τον αντίκτυπο της αθλητικής εξειδίκευσης σε μια μεγάλη ομάδα πρώην αθλητών της NCAA. Συγκεκριμένα, έχει διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο η εξειδίκευση επηρέασε την απόδοση (επίτευξη υποτροφίας), τον κίνδυνο τραυματισμού, την φθορά και την εξάντληση. Στη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 1.550 αθλητές NCAA, 544 (35,1%) εκ των οποίων ήταν γυναίκες. Οι συμμετέχοντες οι οποίοι φοίτησαν σε κολέγιο από το 1960 έως το 2018, ολοκλήρωσαν μια έρευνα που περιλάμβανε ερωτήσεις σχετικά με το άθλημά τους, τη δεκαετία συμμετοχής, το καθεστώς υποτροφίας, εάν είχαν υποστεί τραυματισμό απώλειας χρόνου 30 ημερών, αν είχαν ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση στο κολέγιο, τη διάρκεια της σταδιοδρομίας και την ηλικία της εξειδίκευσης σε ένα άθλημα. Τα ποσοστά πρώιμης εξειδίκευσης υπολογίστηκαν για κάθε άθλημα, φύλο, ατομικά και ομαδικά αθλήματα και δεκαετία συμμετοχής. Τα ποσοστά επίτευξης υποτροφίας, τραυματισμού και φθοράς συγκρίθηκαν μεταξύ ομάδων.
Μέσα στην ομάδα μελέτης, μόνο το 18,1% των αθλητών του NCAA ανέφεραν ότι ειδικεύτηκαν σε ένα άθλημα νωρίς, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση (ES) δεν είναι απαραίτητη για την αθλητική επιτυχία. Υπάρχουν ωστόσο στοιχεία που δείχνουν ότι αυτή η πρακτική μπορεί να γίνει πιο κοινή, με μια σημαντική τάση προς την αύξηση της εξειδίκευσης, με το υψηλότερο ποσοστό ES να παρατηρείται στους αθλητές που αποφοιτούν τα τελευταία 10 χρόνια. Σχεδόν το ένα τέταρτο (23,4%) αυτών των αθλητών ειδικεύτηκε πριν από την ηλικία των 15 ετών. Σε αυτό το δείγμα η ES ήταν πιο συχνή μεταξύ γυναικών αθλητών, μεμονωμένων αθλητών και μεταξύ εκείνων που παίζουν ποδόσφαιρο.
Δεν είναι γνωστό εάν η εξειδίκευση στην αρχή είναι πρόβλημα. Έχει αναφερθεί ότι όσοι ειδικεύονται νωρίς μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμό, μπορεί να είναι πιο πιθανό να εξαντληθούν (και να σταματήσουν την αθλητική δραστηριότητα) και μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε υψηλό επίπεδο. Αυτή η μελέτη προσπάθησε να αξιολογήσει αυτούς τους παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η ES δεν σχετίζεται με βελτιωμένη αθλητική απόδοση, μετρούμενη από την πιθανότητα απόκτησης υποτροφίας στο κολέγιο. Με βάση τα ευρήματα αυτής της μελέτης, η ES δεν συσχετίστηκε επίσης με μια συντομευμένη επαγγελματική σταδιοδρομία ή με αυξημένο ποσοστό τραυματισμού απώλειας χρόνου (ενώ ήταν στο κολέγιο). Μεταξύ ωστόσο, εκείνων που δεν ολοκλήρωσαν τα τέσσερα χρόνια επιλεξιμότητας στο κολέγιο, οι αθλητές στην ομάδα ES ήταν πιο πιθανό να αναγνωρίσουν την εξουθένωση ως αιτία φθοράς τους.
Πηγή: Fast Fact-FIFA Medical -18/3/2021
Reference
1. Rugg C M, Coughlan M J, Li J N et al. Early Sport Specialization Among Former National Collegiate Athletic Association Athletes: Trends, Scholarship Attainment, Injury, and Attrition. Am J Sport Med 49 (4), 1049-1058.
Μέσα στην ομάδα μελέτης, μόνο το 18,1% των αθλητών του NCAA ανέφεραν ότι ειδικεύτηκαν σε ένα άθλημα νωρίς, γεγονός που υποδηλώνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση (ES) δεν είναι απαραίτητη για την αθλητική επιτυχία. Υπάρχουν ωστόσο στοιχεία που δείχνουν ότι αυτή η πρακτική μπορεί να γίνει πιο κοινή, με μια σημαντική τάση προς την αύξηση της εξειδίκευσης, με το υψηλότερο ποσοστό ES να παρατηρείται στους αθλητές που αποφοιτούν τα τελευταία 10 χρόνια. Σχεδόν το ένα τέταρτο (23,4%) αυτών των αθλητών ειδικεύτηκε πριν από την ηλικία των 15 ετών. Σε αυτό το δείγμα η ES ήταν πιο συχνή μεταξύ γυναικών αθλητών, μεμονωμένων αθλητών και μεταξύ εκείνων που παίζουν ποδόσφαιρο.
Δεν είναι γνωστό εάν η εξειδίκευση στην αρχή είναι πρόβλημα. Έχει αναφερθεί ότι όσοι ειδικεύονται νωρίς μπορεί να είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμό, μπορεί να είναι πιο πιθανό να εξαντληθούν (και να σταματήσουν την αθλητική δραστηριότητα) και μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να επιτύχουν σε υψηλό επίπεδο. Αυτή η μελέτη προσπάθησε να αξιολογήσει αυτούς τους παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η ES δεν σχετίζεται με βελτιωμένη αθλητική απόδοση, μετρούμενη από την πιθανότητα απόκτησης υποτροφίας στο κολέγιο. Με βάση τα ευρήματα αυτής της μελέτης, η ES δεν συσχετίστηκε επίσης με μια συντομευμένη επαγγελματική σταδιοδρομία ή με αυξημένο ποσοστό τραυματισμού απώλειας χρόνου (ενώ ήταν στο κολέγιο). Μεταξύ ωστόσο, εκείνων που δεν ολοκλήρωσαν τα τέσσερα χρόνια επιλεξιμότητας στο κολέγιο, οι αθλητές στην ομάδα ES ήταν πιο πιθανό να αναγνωρίσουν την εξουθένωση ως αιτία φθοράς τους.
Συμπέρασμα:
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι η Πρώιμη Εξειδίκευση (ES), μπορεί να μην έχει σημαντικό αντίκτυπο, είτε αρνητικό είτε θετικό, στην αθλητική καριέρα ενός αθλητή. Υπάρχει μια σειρά μεθοδολογικών εκτιμήσεων που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρώτον, η μελέτη είναι αναδρομική και ως εκ τούτου είναι πιθανό να είναι πιθανό να υπάρχει προκατάληψη στις απαντήσεις. Επίσης, βλέπει μόνο εκείνους που συμμετείχαν σε συλλογικό άθλημα και μπορεί να χάσει εκείνους που δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, πιθανώς λόγω τραυματισμού ή εξάντλησης. Τέλος, η γενικευσιμότητα των αποτελεσμάτων της μελέτης στους ποδοσφαιριστές δεν είναι επίσης σαφής. Στη μελέτη συμμετείχαν αθλητές από ένα ευρύ φάσμα αθλημάτων, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτοί οι αθλητές μπορεί να είναι πολύ διαφορετικοί, από αυτούς που συμμετέχουν σε ακαδημίες ελίτ ποδοσφαίρου σε άλλες χώρες.Πηγή: Fast Fact-FIFA Medical -18/3/2021
Reference
1. Rugg C M, Coughlan M J, Li J N et al. Early Sport Specialization Among Former National Collegiate Athletic Association Athletes: Trends, Scholarship Attainment, Injury, and Attrition. Am J Sport Med 49 (4), 1049-1058.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου